Pabieda prawdę Ci powie

Oglądaliście kiedyś "Wojnę domową"? Ten serial polski, oczywiście...Jednym z moich ulubionych odcinków jest ten, w którym Paweł jedzie na konkurs młodych talentów wokalnych. Jego piosenka jest bezbłędna! A jeszcze bardziej lubię ją w wersji zespołu Pabieda:

Hasło, które tak często pojawia się w piosence, czyli "Tak mi źle", plus to, że wszystko jest takie szare, to prawdy żywcem wyjęte z moich ust.
Nie poszłam dzisiaj na zajęcia. Na seminarium, bo nic nie miałam...Potem miałam się zwlec na angielski, ale stwierdziłam, że szkoda czasu, i ponownie zakopałam się pod kołdrą. Wstanie o 6.45/7.30 mi nie w smak. Przynajmniej dzisiaj. Coraz bardziej przygnębiają mnie gazety, niby jest ich coraz mniej, ale czuję, że z czasem zaczynają mnie przygniatać, pożerać jakby. Im więcej przeglądam, tym bardziej się gubię. Coraz mniej wiem, jak mam pisać i co. Nie mam weny, nie mam wizji. Zaczynam myśleć, że byłoby lepiej skończyć te śmieszne studia bez obrony pracy. W życiu się nie zmotywuję. Zaczynam myśleć, że nawet gdybym przełożyła obronę na październik-co rozważam-nie wystarczy mi czasu. Ten kryzys nie jest jakiś chwilowy, to stan ostatnio permanentnie mi towarzyszący. Nie wiem, skąd brać siły, skąd brać motywację. Może gdybym miała widoki na jakiś wyjazd (dłuższy lub krótszy) lub inne ciekawe wydarzenie w życiu, chciałoby mi się bardziej...pardon, chciałoby mi się w ogóle. A tak? Codzienność, rutyna, zniechęcenie. Mnie samą doprowadza to już do szału, ale nie wiem, jak z tym walczyć. Tylko nie piszcie mi, proszę "Po prostu usiądź i pisz" czy "Jak się motywujesz i usiądziesz, to pójdzie samo". Nie. Jedną z moich wad jest słomiany zapał i brak systematyczności w jakimkolwiek działaniu. Nigdy jednak nie dopadł mnie w takim wymiarze...
Przepraszam, że znowu smęcę, ale ostatnio ciągle mam doła. Wszystko przez tę szkołę...