Absolutoryjne "tak czy nie" z przewagą "nie"

Zacznę na poważnie. Dzisiaj mija 10 lat od początku wojny w Iraku. Ile to już czasu minęło...Do dziś pamiętam, jak w wieczór poprzedzający tę inwazję siedzieliśmy z rodzicami przy radiu (TVN 24 jeszcze nie mieliśmy, netu też) i czekaliśmy na wieści. Pamiętam, jak nie mogłam potem zasnąć...Sama nie wiem, skąd naszły mnie te wspomnienia. To tylko uświadamia, ile czasu minęło...
Dlaczego tak jest, że jeżeli człowiek mówi coś innego niż inni, postępuje inaczej niż inni, to jest traktowany jak dziwak, wariat, ciągle przekonywany do zmiany zdania itp.? Przekonałam się o tym wczoraj w szkole. Nasza starosta ciągle nagabuje, żeby wpłacać pieniądze oraz deklarować się, jeśli chodzi  o uczestnictwo w absolutorium. Ja migałam się od odpowiedzi jak długo się dało. Nie żebym się wahała, po prostu chciałam uniknąć tych natrętnych pytań: a dlaczego nie chcesz iść? Powodów jest dużo, ale o nich za chwilę.
Tak czy inaczej, unikałam deklaracji, a co za tym idzie, pytań. Nie można jednak unikać w nieskończoność, więc wczoraj wyznałam w końcu, że NIE idę. Na to starosta: "Musimy pogadać", i próbowała nakłonić mnie do zmiany zdania. Na szczęście nie jestem jedyną, która nie idzie, także Ewelina się nie wybiera, ale ona jest usprawiedliwiona ze względu na swój odmienny stan...Ech.
Także kiedy rozmawiałam o tym z kuzynkami, nie mogły mnie zrozumieć. "Absolutorium jest dwa razy w życiu, jak można nie iść?"-"nalatywały" na mnie. "Na pewno mama cię zmanipulowała"-zawyrokowała D., wiedząc, że mamuśka jest przeciwniczką takich imprez i wiedząc, że czasami słucham mamuśki (choć ostatnio nie, bo źle mi radzi). Otóż nie, to nie żadna manipulacja. Ja sama, z pełną odpowiedzialnością osoby posiadającej pełną zdolność do czynności prawnych, oświadczam, że nie chcę iść, bo:
a) przed absolutorium licencjackim byłam na jednej próbie i wydało mi się megakretyńskie słuchanie komend w stylu: "Teraz wejdź na scenę", "Uściśnij rekę rektora, tylko tak, żeby było widać na zdjęciu", "Obróć się w prawo", "Po dostaniu dyplomu przełóż "chwościk" biretu na drugą stronę". Masakra...Czy ja jestem na jakieś tresurze?
b) u nas absolutoria są zawsze przed obronami prac, więc unałam i uznaję po raz drugi, że kończenie tego, co jest jeszcze nieskończone, i pójście tam tylko po to, by odebrać głupi papier pt. "XY w dniu 4 czerwca brała udział w absolutorium" wydaje mi się bezdennie głupie.
c) męczyłabym się w durnej todze i jeszcze durniejszym birecie.
d) nie zamierzam dać satysfakcji rodzicom, którzy by tam siedzieli tacy dumni, że udało mi się osiągnąć to, co nie udało się im (ale mi wyczyn...gdyby to był prawdziwy uniwersytet w dużym mieście, to byłoby osiągnięcie, a tak?...)
e) powód najważniejszy: będą tam ludzie z roku z rodzicami, a co gorsza dziewczynami, chłopakami, narzeczonymi, mężami etc., bo wykorzystają to jako świetną okazję, by ich pokazać. Nie, dziękuję. Nie chcę mieć doła. Jeszcze by B. z dziewczyną przyszedł...to by był koniec świata.
Czy uważacie moje argumenty za racjonalne? Jak to było, jest lub będzie w Waszym przypadku? Byłyście, pójdziecie czy nie? Jestem bardzo ciekawa!