Fuck snow, fuck Internet, fuck school

Tytuł luźno nawiązuje do pierwszych słów tej piosenki, jednej z moich ulubionych piosenek Exploited i ukochanych piosenek w ogóle. Swój nastrój opisałabym tak: "bez kija nie podchodź". Tj. to jest u mnie standard, ale dzisiaj szczególnie. Powody? Już wyjaśniam.
1. Śnieg, ten pieprzony śnieg. Nienawidzę go tak, jak dawno go nienawidziłam.
1a. W tę niedzielę też nie będzie żużla (i tu wstawiłabym ikonkę "płacz", tak ze sto razy), oczywiście z powodu ww. PŚ. Sparingi, które miały być w moim mieście w tym tygodniu, oczywiście odwołane. Czuję się z tym tak samo podle i źle jak wtedy, gdy dwie kolejki zostały odwołane z powodu katastrofy smoleńskiej i pogrzebu Kaczyńskich. I wtedy, i teraz, nie mogłam na to nic poradzić, ale złość jest.
2. Nie mogę się dzisiaj zmotywować do pisania, choć powinnam. Do przyszłego wtorku oczywiście coś powstanie, ale dzisiaj za ch...murkę nie mogę się zmotywować.
Jedyne, co mnie pociesza, to to, że w Polsacie Sport mają być dzisiaj kosiarki, i to z mojego kochanego Wolverhampton. Oby się nie okazało, że i tam pogoda staje na przeszkodzie, bo naprawdę się załamię.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Internet ma niewątpliwie mnóstwo pozytywów, np. mnóstwo ciekawych ludzi, którzy piszą fantastyczne blogi, ale nienawidzę w nim-i uważam za jego największy minus-tych wszystkich frustratów, którzy mając możliwość (teoretycznie) anonimowego zabrania głosu w jakiejś nawet nieinteresującej ich sprawie, czynią to nader chętnie i robią to bez sensu. Przykład? Od jakiegoś czasu czytam szalenie fascynujący blog pewnej dziewczyny, weganki. Komentarze też czytam. Oprócz tych miłych czy neutralnych jest tam morze nienawiści dla "nienormalnej", zdaniem niektórych osoby. "Pisałaś, że masz chorą wątrobę? To zdychaj!", porównywanie akcji, podczas której tatuuje się sobie jakiś numer jako hołd dla zabitych w rzeźni zwierząt do tatuaży więźniów obozów koncentracyjnych, czy uwaga: "To trzeba było iść na prawo albo medycynę", gdy autorka napisała-bez żalu-że nie mebluje na razie mieszkania, bo nie ma pieniędzy (studiowała coś humanistycznego). Skąd tyle tego typu uczuć w ludziach? Nie można inaczej radzić sobie ze swoim złym humorem? Ja, czując się dzisiaj tak, jak się czuję, powinnam chyba pół świata obrazić, ale nie zrobię tego, bo nie mam zresztą tego w zwyczaju. Co miałoby mi to dać, że wyleję na kogoś pomyje? Nie poczuję się od tego lepiej. Nie ja. Może ktoś inny tak. Świat nie przestaje mnie zadziwiać, tak jak fakt, jak bardzo demokracja szkodzi czasem ludziom. A raczej narzędzia demokracji dane ludziom bezpośrednio do łapek.
A Wy? Macie problemy z anonimowymi, złośliwymi komentarzami? Jak sobie z tym radzicie? Kasujecie, czy zostawiacie? Przyznam szczerze, byłam w szoku, że w ww.blogu te komentarze były zostawiane, ba, wdawano się z nimi w polemikę. Pytanie tylko, czy nie jest to nakręcanie tzw. spirali?...