Pomocy potrzebuję-technicznej i psychicznej

Hej. Kolejny podły dzień za mną. Mam naprawdę dość. Dziś pojawiłam się w szkole tylko po to, by: obejrzeć film po angielsku, z którego niewiele zrozumiałam, wysłuchać nudnego i nikomu niepotrzebnego referatu(mogłabym sama znaleźć te informacje w necie) i wysłuchać wykładu na temat czegoś, co przerabiałam przez dwa lata na licencjacie. Naprawdę, powielanie wiedzy tylko po to, by dać zatrudnienie pewnej doktorantce, jest męczące w tej naszej szkole. Wkurzył mnie też pewien pan doktor, który opowiadał o tym, jak to biedak za 2 tysiące złotych nie mógłby utrzymać rodziny. Niech przyjdzie do mnie do domu, trochę popatrzy, to zrozumie, jak to jest. Niech się nauczy trochę prawdziwego życia, a nie żyje wyimaginowanymi kategoriami naukowców. Ech...
Co do tej pomocy... Techniczna tyczy się Bloggera. Chciałabym zaktualizować listę ulubionych blogów, bo przecież w toku bycia tutaj poznaje się nowe, ale kiedy wchodzę w to menu, pokazuje mi się napis "Wystąpił błąd. Wyczyść cookie albo pamięć podręczną, by go rozwiązać". Miał ktoś z Was taki problem? Co się z tym robi? Boję się coś czyścić czy usuwać, żeby nie usunąć czegoś istotnego w kompie... Będę wdzięczna za pomoc!
A co do tej psychicznej... Ostatnio naprawdę czuję, że z niczym sobie nie radzę. Szkoła tylko mnie dobija, m.in. dlatego, że codziennie od nowa uświadamiam sobie jej bezsens. Mam coraz mniej motywacji do chodzenia. Do tego dochodzą problemy finansowe, samotność i nuda. To sprawia, że prawie codziennie płaczę abo mam ataki furii, kłócę się z matką i atmosfera w domu robi się naprawdę koszmarna. Mamuśka mnie oczywiście nie rozumie, tylko krzyczy, że jak ja śmię jeszcze mieć jakieś smuty, skoro przecież nie jest tak źle... Jeszcze mam dach nad głową i jeszcze mam co jeść. Przykro mi tylko, że nie potrafi zajrzeć dalej. Że mi nie chodzi tylko o funkcje biologiczne potrzebne do przeżycia, ale też może chciałabym gdzieś czasem pojechać, ubrać się w coś nowego(nie pamiętam, kiedy kupiłam sobie jakiś ciuch...), że chciałabym mieć drugą połowę i jakieś pieniądze do WŁASNEJ i WYŁĄCZNEJ dyspozycji, a nie takie, które teoretycznie są moje, ale są mi pod byle pretekstem lub pod wplywem szantażu emocjonalnego("Jak nie dasz, to nie będziesz jadła")zabierane. Pomóżcie, co mam z tym zrobić? Mam coraz mniej sił na zmaganie się z tym wszystkim... I nie jest to efekt mojego smęcenia w jeden dzień, ale wieloletniego życia w mojej psychicznej rodzinie...