Sportowa sobota i imienna inspiracja

No to sportowa sobota już za mną. Nie mogłam się zdecydować, czy oglądać skoki, czy żużel, więc oglądałam trochę tego i trochę tego:) Na szczęście, skoki skończyły się wcześniej, więc i tu, i tu zdążyłam na rozstrzygnięcia. Co do skoków, jestem zła, że wygrał Schlierenzauer-chyba każdy wie, że go nie lubię. Cieszy mnie za to miejsce Kranjca na podium. Nie od dziś jednak wiadomo, że jeden z moich ulubionych skoczków bardzo dobrym lotnikiem jest:), więc i ta pozycja nie powinna dziwić.
A żużel? No cóż. Wolałam wygraną Austrii od wygranej Rosji, ale nie udało się. Rosja pierwsza, Austria druga...Dobrze, że Szwecja ostatecznie była trzecia. How nice.
Słowa "how nice" padły dziś w moim domu jeszcze raz, później. Ojciec pojechał w moim imieniu do moich klientów ubezpieczeniowych, by odebrać od nich dokumenty dotyczące świadczenia z tytułu urodzenia się dziecka. Przyszedł do domu cały rozpromieniony i od razu wiedziałam, co się stało. Nie, nie urodził się klientom chłopiec, którego nazwali Adrian czy Fryderyk. Mają córkę imieniem...Ada. Tak, Ada, jak ja. Nie "Adrianna", "Adriana", "Adela" czy "Adelajda". Po prostu "Ada". Nadane córce imię umotywowali w taki oto sposób:
-No bo córka (czyli ja) tu była i taka sympatyczna...Potem zastanawialiśmy się, jak nazwać małą, przeglądaliśmy różne dokumenty i natknęliśmy się na pieczątkę z imieniem córki, i tak nas natchnęło.
How nice, how sweet! Oczywiście rodzice (moi) są dumni i zadowoleni. Ja...czuję się dziwnie. Zawsze i wszędzie byłam jedyną Adą, a teraz jest na tym świecie, w moim mieście, jeszcze jedna istota o tym imieniu. Mam nadzieję, że nie będzie miała w przyszłości takich problemów z tym imieniem, jak ja, i że nie zapyta rodziców, skąd do nich przyszło to imię. Odpowiedź mogłaby ją bowiem zdziwić...
Teraz wychodzi, że życie naprawdę bywa zaskakujące.