Dorosłość to nie jest prosta sprawa, czyli jak szukano mi pracy

Pogoda piękna, a moim jedynym zajęciem jest przygotowywanie się do piątkowego egzaminu (pamiętacie o kciukach o 8.30? Przepraszam, że tak nagabuję, ale im ich więcej, tym lepiej:))...Już mi się mózg lasuje od tych dat i nazwisk, ale co tam. Mam nadzieję, że będzie w miarę dobrze i nie narobię sobie wstydu.

Tak, egzamin niedługo, a co za tym idzie-można zacząć szukać pracy. W moim małym mieście nie będzie to łatwe, ale próbuję. Macie już jakieś doświadczenia na tym polu? Uważacie, że portale w stylu pracuj.pl i inne takie to skuteczne narzędzie? Tak w ogóle, muszę przyznać, że moje poszukiwania są jeszcze strasznie chaotyczne. To zajrzę tu, to tam, żadnego konkretnego portalu i rytuału szukania. Jak większość rzecy u mnie-od zrywu do zrywu...Przydałoby się to jakoś ustabilizować.

Przy okazji muszę się Wam do czegoś przyznać. Do pewnej masakry. Bodajże w piątek podpytałam ojca o sensowne portale z ogłoszeniami, bo jest na bieżąco. Pokazał mi kilka, po czym stwierdził:

-Ale i tak najbardziej sensowna oferta jest tu.

To "tu" to jeden z portali internetowych o tematyce żużlowej. Nieustająco poszukują tam "współpracowników". Niezbyt jestem do tego przekonana, bo pewnie kazaliby zacząć od wywiadów, a ja już to przerabiałam i dziękuję. Żużlowcy są w tym aspekcie bardzo oporni, przez to, że zapracowani, taki wywiad może się ciągnąć i ciągnąć...Zwłaszcza, jeśli robi się to mailowo, jak bywało to w moim przypadku. No i powiem Wam szczerze, ale tego już się pewnie domyślacie-wulkanami intelektu to oni nie są...Czytanie czy słuchanie po raz pięćsetny tych samych pytań i odpowiedzi (zmieniają się tylko osoby i okoliczności) nie bawi mnie w ogóle. No dobrze, za tym pierwszym razem trochę mi się to podobało-wiecie, że ktoś mnie słucha, że mam na coś wpływ...ale teraz już nie. Zresztą czasami, aby taka wypowiedź w ogóle nadawała się do druku, trzebaby wszystko zmienić, uładzić, a straciłby na tym autentyzm...Nie, ja się do takiej roboty nie nadaję. Brak mi cierpliwości, no i z każdego chciałabym zrobić Mistrza Mowy Polskiej...Jest jeszcze jeden aspekt. Jeśli nie wywiady, to felietony albo relacje z różnych wydarzeń. Niestety, w to wchodziłyby też zdjęcia, a tu i talentu brak, i mnie to nie bawi specjalnie, że o brakach w sprzęcie nie wspomnę.

Ale ojciec naciska, że mam się zgłosić, a ja się miotam. Skłamać, że się zgłosiłam, ale mnie nie wzięli? Olać temat? Ojciec jest z tych ludzi, co to powiedzą coś i za dziesięć minut o tym nie pamiętają. Może sprawa przycichnie. Niestety, ja w takiej pracy, w jaką chciałby mnie wmanewrować ojciec, widzę głównie minusy: pracy dużo, by jeden z drugim w ogóle się zgodzili, przeczytali, odpowiedzieli, a zarobek pewnie taki sobie...Za to rodziciel mój, jak to osoba mająca niewiele pojęcia o wielu rzeczach, widzi głównie plusy: kontakty z tym światkiem, akredytacje na mecze (jakbym nie mogła sobie kupić karnetu...), udział w innych eventach, które nie byłyby dostępne dla zwykłych kibiców-szkoda tylko, że to jego perspektywa, a nie moja.

No i nadal mam duży, duży dylemat, jeśli o takie poszukiwania chodzi: na jakie branże postawić? Jakie sobie odpuścić? Musiałabym to wreszcie "ogarnąć", jak to się teraz mawia...tylko nadal nie wiem jak. Świat poszukiwania pracy to nadal nie jest MÓJ świat i nie wiem, jak to usystematyzować, poprowadzić, by zakończyć sukcesem. Ta dorosłość to nie jest taka łatwa sprawa.