Fan fanowi wilkiem

Kolejny dzień perypetii pracowych. "Tygodniki" z lat 2009 i 2010 nic a nic się nie przybliżają. Zdesperowana, skontaktowałam się dziś z jednym z działaczy z mojego miasta, moim byłym sąsiadem zresztą. Nie wzruszyły go moje tłumaczenia, że praca, że czas nagli itp. Niby ma te gazety, ale wyczułam, że nie chce użyczyć. Ten ton głosu, że "może w weekend" i takie tam...zniechęcił mnie i najchętniej już bym się do niego nie zwracała. Zobaczymy. Wychodzi na to, że fan fanowi wilkiem (chyba). Szkoda gadać.
Pojawiły się plany marcowych sparingów drużyny z mojego miasta. Na te w moim mieście z pewnością się wybiorę, mam też ochotę na wyjazd do Torunia i Leszna, bo nasze drużyny się spotkają-u nas i w tych miastach. Czy uda mi się zaciągnąć tam ojca-zobaczymy.
Jutro obmierzła kolęda. Już się ucieszyłam, że mamuśka zrezygnuje, bo tak przebąkiwała, ale zaczyna się łamać. Jakby co, mamy jutro zaproszenie do ciotki, żeby się tam "przydekować". Najwyżej sama skorzystam, bo nie jestem chętna. Oczywiście, oznacza to batalię z matką, ale może nie będzie tak źle ją przekonać. Jakby co, oddalę się bez słowa. Dosyć tej grzeczności.
Przy okazji chciałabym powitać w naszej blogspotowej blogosferze kolejnego fana czarnego sportu-Andrzeja. Miło, że nasze grono się powiększa... Bratnich dusz nigdy dość:)
Na razie będę się zegnać. Miłego wieczoru, bye!